Krystyna Krotoska, 3 jednoaktówki Samuela Becketta, 8-9 II 2013

KRYSTYNA KROTOSKA - aktorka Teatru Kalambur (1969-1981) i Teatru Polskiego (1982-2007). Laureatka konkursu pierwszego Przeglądu Piosenki Aktorskiej "Liryka 76" we Wrocławiu. Przygotowała kilka piosenkarskich recitali, między innymi: "Odczepić się" /zrealizowany także w TVP/, "Co się z szafy wysypało?" - do tekstów Asji Łamtiuginy z muzyką Zbigniewa Piotrowskiego, "Mój intymny mały świat" – piosenki Andrzeja Bienia 

Autorka monodramu złożonego z tekstów S. Becketta; "No właśnie, co ?" (nagrodzonego na festiwalu we Wrocławiu w 2003). Na kolejnym festiwalu WROSTJA (2004 ) prezentowała, wspólnie z Ireną Jun, spektakl "Nie ja" oparty także na twórczości S.Becketta. Dwukrotnie odwiedziła Włochy, z tą włoską wersją Beckettowskiego tekstu. Współpracuje z międzynarodową grupą z Anglii, biorąc udział w realizacji przedstawienia "Nierealne miasto" według poematu T.S.Eliota.

Powyższe informacje zawarte są na stronie Wrocławskiego Teatru Piosenki, niezależnego teatru prywatnego, specjalizującego się w spektaklach muzycznych i kabaretowych z nutką nostalgii. Bo przecież, Krystyna Krotoska, oprócz tego że jest świetną aktorką, z czterdziestoletnim doświadczeniem w pracy teatralnej, jest także jedną z tych najlepszych w dziedzinie piosenki aktorskiej. 

Wielokrotna uczestniczka warsztatów prowadzonych przez Zygmunta Molika, miała okazję konsultować z nim "Kołysankę".

NO WŁAŚNIE CO - Monogram składający się z 3 jednoaktówek Samuela Becketta. Nie ja, Kroki i Kołysanka. Tytuł przedstawienia to także tytuł ostatniego wiersza S.B. "Trzeba czasu, lat, żeby zbliżyć się do Becketta. Czasem przychodzi 'olśnienie', sądzisz, że jesteś blisko... Takie chwile pozwalają szukać dalej, drążyć tę TAJEMNICĘ. Po blisko dziesięciu latach, chcę jej nadal szukać, z nową wiarą i nadzieją" - K. Krotoska. 

Monodram prezentowano już w Instytucie Grotowskiego: 26 XI 2002, w 2003 I, III, IV, V, X, XI, w 2004 I, II, III, VI, X, XI oraz w 2005 V. Mam nadzieję, że przestawiłam stan faktyczny.

...Zanurzyłam się zatem w ten Beckett'owski świat na 40 minut. Świat, w którym 'mężczyzna wie, ale kobieta wie lepiej'.  A gdy już wie lepiej walczy beznadziejnie z własnym cieniem, heroicznie i do końca. Cierpienie, samotność i oczekiwanie; później już tylko rezygnacja z oczekiwań na zmiany. Czy wszystko tu jest na chwilę tylko, czy próbując to zmienić oszukujemy się? Patrzyłam na tę wątłość człowieczego bytu, na przygnębiający los połączonych nieszczęściem kobiet, na wyrzekanie się przez nie własnego życia. Poczułam się jak wszystkie one, osadzone w tych swoich absurdalnych rzeczywistościach, samotna i wyalienowana. 
Po powrocie włączyłam... Lacrimosę z Requiem W.A. Mozarta, by zanurzyć się w powolnym, szerokim i przejmującym larghetto. 

Wybór Aktorki (i Reżyserki zarazem) właśnie tych trzech tytułów oraz kolejność w jakiej zaprezentowała je publiczności, podzielił Monogram, na dwa wyraźne i przeciwstawne tempa. Nie ja artykułowano - prestissimo, poco a poco. Zwolniono ekstremalnie, oczywiście, interpretując  Kroki  - molto lento.  Słuchając, patrząc na Kołysankę  przenieśliśmy się, wraz z nią, w jednostajnie powolny rytm - sempre adagio. 

Łatwiej byłoby mi utrzymać uwagę gdyby pulsowanie tekstów i obrazów osadzono (na przykład) w tempach:  1/ meno vivo, animato,   2/ andantino, piu adagio,   3/ lento, quasi morendo. 

Do współpracy reżyserskiej Krystyna Krotoska zaprosiła Yolę Wesołowską,  

Muzykę współtworzyli Yola Wesołowska i  Stan Michalak, 

zaś kompozycja światła to projekt Rafała Habla. 

Spektakl rejestrowano, dopóki jednak nie mogę zaproponować wczorajszej rejestracji - Nie ja,  proponuję kreację Lisy Dwan - Not I