JORGE PARENTE I ZOE OGERET zapraszają wszystkich chętnych
Zajęcia odbywały się będą w STUDIO NA GROBLI, w godzinach 15.00 - 19.00.
W czerwcu NA GROBLI jest pięknie, zielono i spokojnie, zatem pracy można się tam oddać bez reszty. Jorge i Zoe już tam pracowali. Na dowód zdjęcia; 2 lata temu, tam właśnie, także w czerwcu, sporządziła nam trojgu oraz stażystom - wspaniała Irenka Lipińska.
Jak wyglądać może tego rodzaju praca? Zygmunt Molik, autor metody, przy pomocy której będzie się tam pracowało starał się opowiedzieć o tym w Książce. Pełny tekst, rozszerzający informacje płynące z zamieszczonego poniżej fragmentu do znalezienia, na str. 110 (rozdz. 8, Dzień 7.)
Zaczynamy od treningu. A zaraz potem następuje istna składanka różnorodności; miszmasz i galimatias. W sali znajduje się przecież dwanaście czy szesnaście
osób, a pomiędzy nimi dochodzi do krótkich spotkań (...) Nagle znajdujesz pewien punkt,
narożnik pomieszczenia na przykład, i w pewnym momencie coś cię tam zatrzymuje.
I to wtedy pojawia
się owo "urzeczywistnione Nieznane". To przydarza ci się, i staje się dla ciebie coraz bardziej realne. A wtedy i twój fizyczny, twój cielesny sposób poruszania się również ulega całkowitej zmianie. Bo ty znajdujesz się
już w innym miejscu, w innym czasie, i masz tylko krótkie dwie minuty by żyć tym innym
Życiem, I nie ma cię już fizycznie na tej sali, gdzie pracujecie bo przebywasz już w swoim własnym, innym żywiole. Przebywasz pośród czegoś, co jest bardzo osobiste dla ciebie, i pełne bardzo osobistych treści. Jesteś w tym, jesteś tam, gdzie doświadczasz
tego szczególnego spotkania. I to wtedy wszystko ulega zmianie; zapominasz, że jesteś na sali wśród innych. Absorbują cię inne sprawy, masz inne odczucia, przeżywasz własne emocjonalne impresje.
A to sprawia, że wykonujesz gesty, których znaczenia sam nie pojmujesz. A jednak, co wydać się może zabawne, będziesz to wszystko później pamiętał. A po tych dwóch minutach - wracasz, do normalnego stażowego treningu.
A to sprawia, że wykonujesz gesty, których znaczenia sam nie pojmujesz. A jednak, co wydać się może zabawne, będziesz to wszystko później pamiętał. A po tych dwóch minutach - wracasz, do normalnego stażowego treningu.
A później, gdy jesteś już po drugiej stronie tego doświadczenia pamiętasz; przypomnisz sobie wszystko. Pamiętasz, że miałeś takie spotkanie z Nieznanym, i pamiętasz jak to było interesujące, i jak ważne to było to doświadczenie. To w ten oto sposób znajdujesz strukturę dla zbudowania indywidualnego Życia do wykorzystania, przykładowo, w monologu. Bo wówczas masz monolog skonstruowany na prawdziwym Życiu, odnalezionym poprzez praktykę, w tamtych okolicznościach. No bo jakżeby inaczej, czy skoro nie miałbyś owych narzędzi skonstruujesz monolog? Jak? Tylko z pomocą wyobraźni, która wyjdzie na jaw z tekstu, albo ze słów, ze słów samych w sobie? To nie byłoby zbyt ciekawe. Co zabawne, być może, nie można uprawiać tego rodzaju poszukiwań świadomie.To tak nie działa, że siadasz sobie w pokoju i rozmyślasz jakby tu spotkać się z Nieznanym. I podejmujesz decyzję; teraz właśnie wyjdę z Nim na spotkanie ? W taki sposób nic nie będzie możliwe. Spotkanie musi wyjść od 'istniejącego Życia' kiedy to, po mniej więcej piętnastu minutach, powolutku zmieniać się będzie dla ciebie rzeczywistość.
Nie tylko przywykłych do treningów zapraszamy, i nie tylko młodych chętnie widzimy.
Kolejny fragmencik z Książki "Zygmunt Molik's Voice and Body Work":
Wiek nie ma znaczenia. I choć nie ma taryfy ulgowej dla ludzi w podeszłym wieku, tak naprawdę nie wymagam by starsi ludzie robili to samo, dokładnie to samo co inni. Proszę tylko o to, by pracowali na poziomie swoich możliwości. Ale muszą zintegrować się z grupą... i tyle. Zatem nie ma różnicy. Mam na myśli to, że traktuję tak samo tych, którzy mają duże doświadczenie, bo są np. dobrymi aktorami, jak i tych, którzy przychodzą po raz pierwszy. Tych co chcą zrobić coś w teatrze lub coś z teatrem związanego, lub zupełnie co innego. Ponieważ to sam człowiek mnie interesuje, przede wszystkim. Tak więc to do nich należy określenie swojej własnej wartości i wobec siebie wymagań, to oni mogą je sobie stawiać. Określać to co chcą zrobić. Także to oni sami ustalają czy chcą pod koniec warsztatu powiedzieć tylko krótki wiersz czy wielki, czasem bardzo długi monolog.
Wiek nie ma znaczenia. I choć nie ma taryfy ulgowej dla ludzi w podeszłym wieku, tak naprawdę nie wymagam by starsi ludzie robili to samo, dokładnie to samo co inni. Proszę tylko o to, by pracowali na poziomie swoich możliwości. Ale muszą zintegrować się z grupą... i tyle. Zatem nie ma różnicy. Mam na myśli to, że traktuję tak samo tych, którzy mają duże doświadczenie, bo są np. dobrymi aktorami, jak i tych, którzy przychodzą po raz pierwszy. Tych co chcą zrobić coś w teatrze lub coś z teatrem związanego, lub zupełnie co innego. Ponieważ to sam człowiek mnie interesuje, przede wszystkim. Tak więc to do nich należy określenie swojej własnej wartości i wobec siebie wymagań, to oni mogą je sobie stawiać. Określać to co chcą zrobić. Także to oni sami ustalają czy chcą pod koniec warsztatu powiedzieć tylko krótki wiersz czy wielki, czasem bardzo długi monolog.
Jeśli ktoś nadal ma wątpliwości na pociechę dodam, wątpliwości miewa każdy, także Zygmunt Molik miewał. "Zastanawiam się jak to wszystko będzie wyglądać gdy przelejesz moje słowa na papier, gdy ktoś później będzie to czytał. Zadaję sobie pytania; czy jest prawdopodobne, czy możliwe, czy będzie można zrozumieć to co powiedziałem, czy raczej nie. Bo jeśli zabrzmi to jak... 'rozważania w oderwaniu', jak abstrakcja... Wątpliwa kwestia. Zatem, nie wiadomo."
Szczegóły dotyczące warsztatu do odnalezienia na stronie I.G.
